یک مطالعه جدید به سرپرستی یکی از دانشمندان اقلیم[شناس] در دانشگاه شیکاگو، نظریه‌های جدیدی را در مورد رابطه بین طوفان‌ها و نیم‌کره‌ها آشکار کرده است.

 قرن‌ها است که ملوانان متوجه شده‌اند شدیدترین طوفان‌ها نیم‌کره جنوبی را تهدید می‌کند، اما پشت آن هیچ توضیح علمی وجود نداشته یا توضیح علمی کمی وجود داشته است. اینک، تایید جدیدی داریم که نیم‌کره جنوبی، ۲۴ درصد طوفانی‌تر از نیم‌کره شمالی است.

تیفانی شاو، دانشمند امور اقلیمی در دانشگاه شیکاگو، نخستین توضیح عینی [در] جهان [در این رابطه] را ابداع کرده است. این مطالعه، از گردش اقیانوس و رشته‌کوه‌های عظیم در نیم‌کره شمالی به‌عنوان عوامل غالب یاد می‌کند و [این مطالعه] به علاوه، دریافته که این نامتقارن بودن از آغاز عصر ماهواره در دهه ۱۹۸۰ تاکنون افزایش یافته است.

این یافته‌ها به این نتیجه رسیدند که این افزایش، با پیش‌بینی‌های تغییرات اقلیمی که مدل‌های مبتنی بر فیزیک توسعه داده‌اند، سازگاری دارد.

شاو به «اورکا آلرت» گفت: «شما نمی‌توانید زمین را در ظرف [شیشه‌ای آزمایشگاه] بگذارید.» «از این رو، در عوض از مدل‌های اقلیمی که بر اساس قوانین فیزیک ساخته شده‌اند استفاده می‌کنیم و آزمایش‌هایی را برای آزمودن فرضیه‌ها انجام می‌دهیم.»

آزمایش توپوگرافی - یا شکل‌ها و ویژگی‌های سطوح زمین - این بررسی نشان داد که رشته‌کوه‌های بزرگ، جریان هوا را مختل و دچار وقفه می‌کنند و بدین وسیله، طوفان‌ها را کاهش می‌دهند. نیمکره شمالی مقدار بیشتری از این رشته‌کوه‌ها دارد، از این رو، زمانی‌که بررسی «شاو» تمام کوه‌های جهان را [در مدلسازی رایانه‌ای خود] مسطح کرد، تقریبا نیمی از تفاوت در تعداد طوفان میان دو نیم‌کره از بین رفت.

گردش اقیانوس نیز آزمایش شد. فرآیندهای مختلف میان دو نیم‌کره باعث نامتعادل شدن انرژی می‌شود، از این رو آب در شمالگان پایین می‌رود، در امتداد کف اقیانوس جابه‌جا می‌شود و در نهایت - در حالی که انرژی را با خود حمل می‌کند، در جنوبگان بالا می‌رود. بخش دوم آزمایش این سامانه به اصطلاح تسمه نقاله‌ای را حذف کرد و نیم دیگر، تفاوت در تعداد طوفان در فرآیند را از بین برد.

شایان ذکر است که این بررسی به این نتیجه رسید که تقارن نداشتن طوفانی بودن از دهه ۱۹۸۰ به این سو، افزایش یافته است و نیم‌کره جنوبی به‌صورت فزاینده‌ای طوفانی‌تر شده است. در مقابل، در نیمکره شمالی هیچ تغییری ایجاد نشده است.

خب، چرا پاسخ به این پرسش تا این حد طول کشید؟ آب و هوا و فیزیک اقلیم، رشته‌های مطالعاتی نسبتا جوانی‌اند، زیرا دانشمندان تازه پس از جنگ جهانی دوم شروع به بررسی این علامت سوال کردند. اینک دانشمندان اقلیم‌شناس با این پاسخ‌های عینی، قادر خواهند بود به موازات شتاب‌گرفتن تغییرات اقلیمی، پیش‌بینی‌های مهمی انجام دهند. 

شاو به اورکاآلرت توضیح داد: «ما با پیاده‌سازی این مبنای درک، اعتماد به پیش‌بینی‌های تغییرات اقلیمی را افزایش می‌دهیم و در نتیجه به جامعه کمک می‌کنیم تا برای تاثیرات تغییرات اقلیمی بهتر آماده شود. چالش‌ها و مخاطرات زیاد است و این مهم است که از روی دلیل درست، پاسخی درست بگیرید.»